Monday, December 31, 2012

Kunduz, Afghanistan

November was een drukke maand voor me. Eerst een mooie reis naar IJsland (vakantie) en vervolgens bijna direct door naar Kunduz in Afghanistan, om de mannen van Police Training Group 4 te volgen. Mensen die willen weten hoe het was in Afghanistan kunnen terecht op de site van RTV Drenthe, dan kan ik me hier richten op de techniek.
 
Foto: Aan het werk in Afghanistan.
Foto: Aan het werk in Afghanistan.
Foto: Even de GoPro checken.
 
 
 
 
 
 
 
 
Reis
De reis naar Afghanistan met Turkish Airlines verliep voorspoedig. Al mijn apparatuur, behalve statief en glidetrack, pasten in mijn handbage (9,8 kilo). Het enige vervelende is dus dat je bij de beveiliging je hele tas mag gaan uitpakken (voor de duidelijkheid: Vooral vervelend voor de mensen achter me).
 
Apparatuur
Wat neem je mee op zo'n reis is dan de grote vraag. DSLR is bij mijn omroep nog niet zo ingeburgerd dat we kasten vol met body's en lenzen hebben, dus de keuze was heel beperkt: Mijn Nikon D5100 of De Canon 7D van mijn baas. Uiteindelijk heb ik ze allebei meegenomen omdat ik graag een backup camera wilde. Je weet tenslotte maar nooit wat er onderweg gebeurt. Uiteindelijk heb ik alles gedraaid met de Canon EOS 7D, omdat die camera een stuk degelijker is. De lenzen die ik gebruikt heb zijn een Sigma 10-20 f3.5 en een Sigma 50-150 f2.8. Vooral met de 50-150 lens heb ik erg mooie beelden kunnen maken door de kleine scherpte diepte. Het shot in Kunduz stad is gemaakt met een GoPro Hero HD 2. Het geluid is allemaal opgenomen door een RØDE cameramicrofoon. Mijn TASCAM DR-40 audio recorder en verschillende microfoons die ik bij me had bleken in de praktijk niet handig.
 
Foto: Uitzicht over de muur van Kamp Kunduz.
Foto: Straatbeeld in Khanabad.
Foto: Straatbeeld in Khanabad.
 
 
 
 
 
 
 
Camjo
Mensen die mijn een beetje kennen weten dat ik geen absoluut voorstander ben van Camjo, maar in dit geval was het alleen zijn best handig. Het scheelt enorm in de reiskosten. De pantserwagens van de Nederlanders zijn klein en dus is twee personen extra meenemen echt een probleem. En omdat je alleen bent heb je meer contact met de mensen op het kamp. Als je met z'n tweeën bent (lees met cameraman/geluidsman) kies je er toch vaak voor om samen te gaan eten bijvoorbeeld. Nu trok ik meer op met de mannen die ik volgde.
 
Foto: Straatbeeld in Imam Sahib.
 
 
 
 
 
 
Reportage
Missie Kunduz is een fly-on-the-wall reportage. Ik wil graag laten zien wat de militairen van de Johan Willem Friso Kazerne in Assen doen in Kunduz. In Nederland zien en horen we vooral iets over de missie als het mis gaat, maar wat doen de soldaten in de rest van de tijd? Vier dagen lang heb ik drie mannen gevolgd tijdens hun werk, waarbij ik geprobeerd heb zo onopvallend mogelijk aanwezig te zijn. Het resultaat zie je hieronder.
 

No comments:

Icelandic snowballs

Het is al een jaar geleden dat ik op IJsland was om een korte documentaire te maken met Birta Rós, een IJslandse muzikant.  Het was vo...